
Od starożytności ludzie zwykli zdobić własne ciała błyszczącymi skałami a także metalami. Złoto, diamenty, ale również barwne szkło stanowiło doskonały sposób na zwrócenie na siebie uwagi, poprawienie aparycji, oraz powiadomienie o statusie społecznym. Na prawdziwe kamienie szlachetne mogli pozwolić sobie jedynie monarchowie jak i również reprezentanci wyższej szlachty i duchowieństwa. Znajdywano dla nich więcej zastosowań, niż współcześnie. Diamenty oraz rubiny umieszczano nie jedynie w biżuterii, lecz także w naczyniach, meblach i wielu innych rzeczach. Niejednokrotnie obficie zdobione dobra tylko pozornie miały spełniać funkcje inne, niż ozdobne. Dla przykładu w siedemnastym stuleciu każdy bogacz posiadał co najmniej jeden bogato zdobiony nautilus – typ kielicha zrobionego z muszli. Posiadały one najrozmaitsze postaci, sporadycznie jednak stanowiły odpowiednie naczynie na wino. Popijanie z nich było niewygodne, natomiast stanowiły doskonałą dekorację stołu.
W dwudziestym pierwszym wieku kamienie szlachetne takie jak diament, lub szafir stanowią istotny surowiec w budowie precyzyjnych urządzeń. Ich specjalne właściwości powodują, że inżynierzy znajdują dla nich rozległe zastosowanie w konstrukcji rozmaitych przyrządów. Diamenty we współczesnym świecie stanowią najpopularniejszy kamień w jubilerstwie, jednak używa się ich nawet przy badaniach nad cząstkami elementarnymi. Rzadko spotykany aleksandryt konieczny jest przy budowie statków kosmicznych i aparatury używanej przy pomiarach kosmicznych. Podobnie jak diament wykorzystywany jest też w laserach. Bursztyn znajduje obszerne zastosowanie z uwagi na swe znane od wieków własności uzdrawiające. Używany jest w leczeniu chorób tarczycy jak i również gardła. Jak widać kamienie szlachetne to nie tylko przyciągające spojrzenie błyskotki, ale także ważny materiał różnego typu sprzętu, a nawet leków – .